فعاليت آينده‌نگاری از اوايل دهه‌ی ۱۹۹۰ ميلادی به سرعت گسترش يافت. پيش از آن و در اوايل دهه‌ی ۱۹۷۰ ميلادی، ژاپنی‌ها با استفاده از روش دلفي (كه توسط متخصصان يک موسسه‌ی آمريكايی به نام موسسه‌ی رند ابداع شده بود) پيشبينی‌هايی در خصوص علم و تكنولوژی انجام دادند و تا كنون آن را هر پنج سال يکبار تكرار می‌كنند. ابداع روش دلفی و ساده به دنبال آورد و باعث پيدايش استفاده‌ی ژاپنی‌ها از اين روش، دست‌آوردهايی بسيار بيشتر از يک پيشبينی تكنولوژی پارادايمی جديد به نام آينده نگاری گرديد كه اكنون در بسياری از كشورها توجه سياست‌گذاران و تصميم‌گيران را به خود جلب نموده است. در اين فصل به بررسی تجربه‌ی كشورهای ژاپن (به عنوان باسابقه‌ترين كشور در زمينه‌ی آينده‌نگاری)، آلمان(به عنوان كشوری كه با استفاده از تجربه‌ی ژاپنی‌ها چندين پروژهی آينده‌نگاری را در كمتر از يک دهه به انجام رسانيد)، انگلستان(به عنوان كشوری كه سيستماتيک‌ترين رويكرد را به مقوله‌ی آينده‌نگاری داشته) و كشورهای تركيه و آفريقای جنوبی و كره‌ی جنوبی (به عنوان كشورهايی در حال توسعه كه از آينده‌نگاری استفاده نموده‌اند) پرداخته و مطالبی را در اين خصوص مطرح می‌كنيم. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.
